Σοφία ορθή ακούσωμεν;

Που είναι οι παππάδες, οέο… ; Είναι δυνατόν να μην έχουν ακουστεί καθόλου μέσα σ’ όλον αυτό τον πανικό που διαπερνά τη χώρα; Θα μου πεις, γιατί… Γιατί, έτσι! Γιατί, εκεί που δεν τους σπέρνουν ξέρουν να φυτρώνουν. Εδώ, τίποτα. Και δεν εννοώ φυσικά να κατέβουν ωσάν νέοι Παπαφλέσσες στις συγκεντρώσεις, με τα λάβαρα της επανάστασης, που το είδαν κι αυτό τα όμορφα ματάκια μου. Ούτε να βγαίνουν στον άμβωνα, ιεροκήρυκες της σύνεσης και της αντίστασης όπως αυτοί την αντιλαμβάνονται, διά λόγου Θεού. Προς Θεού. Μιλάω για ουσιαστική παρουσία στα πράγματα με λόγο αιχμηρό και πράξεις τολμηρές. Διάβασα σε ένα blog για την σφραγισμένη περιουσία του Μακαριστού Χριστόδουλου. Πρόκειται για αντικείμενα και μετρητά, αξίας μερικών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Και θα μου πείτε, εντάξει, ο άνθρωπος ήταν οικονόμος. Και θα το σεβαστώ. Και θα κράξω, ΜΠΡΑΒΟ! ΑΞΙΟΣ! Αλλά εάν η περιουσία ενός ανθρώπου του Θεού είναι τόσο μεγάλη, η περιουσία του συνόλου του κλήρου και της εκκλησίας φτάνει σε εξοργιστικά υψηλά επίπεδα;  και θα απαντήσω, ναι. Και πάλι θα πω, δεν με νοιάζει. Χέστηκα.  Μέχρι ένα σημείο βέβαια. Γιατί εννοείται ότι δεν με νοιάζει πόσα εκατομμύρια έχουν στις τράπεζες της Ελβετίας, αλλά με νοιάζει που δεν δείχνουν ένα, μικρό έστω, ενδιαφέρον γι’ αυτή την Ορθόδοξη χώρα που καταρρέει και δεν μπορεί να πιαστεί από πουθενά, παρά από το να ανάψει ένα κερί και να προσευχηθεί για το θαύμα, πληρώνοντάς το  2 ευρώ, αποτίμηση κάποιου ψευτοαντιπροσώπου με λιμουζίνα και φιλιππινέζα.