Άρχισαν τα όργανα. Το ένστικτο της μάνας ξύπνησε. Ο γυναικείος πληθυσμός της Βουλής των Ελλήνων αντιδρά. Και έρχομαι και σκέφτομαι, ο ανυποψίαστος πολίτης. Πού ήσουν τόσα χρόνια, κούκλα μου; Τι ψήφιζες; Πού ζούσες; Δηλαδή, τι θέλετε; Να τρελαθούμε όλοι μαζί; Αλλά δεν το εκφράζω. Απλά παρακολουθώ, άναυδος. Τι όνειρο να είδαν όλες αυτές, χθες βράδυ; Γιατί ο Πρωθυπουργός, σίγουρα ψάρι είδε. Λαχτάρα! Κι ήρθε το ξημέρωμα και άρχισαν τα τηλεφωνήματα. Μεταξύ eyeliner και concealer η ανησυχία διάχυτη στους μαύρους, προς ανοικοδόμηση, κύκλους από την αγρύπνια στα cocomat μαξιλάρια της κυβερνήσεως. Και τα αποφασιστικά βλέμματα να κεντράρουν τις κάμερες, στοχεύοντας σταθερά τις πληγωμένες συνειδήσεις των ευνουχισμένων τηλεθεατών. Όλη η θηλυκή ορμόνη της Βουλής συντονισμένη. Κοσμά και Δαμιανού θα γίνει της πουτάνας! Γιατί και η πουτάνα, γυναίκα εργαζόμενη είναι και θα παίξει κι αυτή το ρόλο της στα γεγονότα. Κορίτσια, προσοχή μόνο να μη σας φύγει κανένας πόντος. Γιατί δεν σας θέλω απεριποίητες. Μη μας πουν και βλάχους. Για μια αισθητική ζούμε. Άντε, κι η Παναγιά μαζί μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου