Εγώ προσωπικά, την καπότα δεν την θέλω. Με κουράζει. Βαριέμαι. Δημιουργεί απόσταση. Θα μου πεις, είναι απαραίτητη στις μέρες μας. Αρρώστιες, αντισύλληψη, ψυχαγωγία... Ok. Τα καταλαβαίνω όλα αυτά. Εμένα όμως με καταλαβαίνει κανείς; Ξέρεις τι είναι να φτάνεις στο αμήν και να σκίζεις φακελάκια με τα φρεσκοπλυμένα δόντια σου, να φτύνεις ό,τι περισσεύει και να πιάνεις το γλοιώδες λάτεξ και να το φέρνεις σε επαφή με τα πιο ευαίσθητα και καλομεταχειρισμένα σημεία του σώματός σου; Θέλω να τελειώνει αυτή η κατάσταση. Να εφευρεθεί κάτι άλλο. Κάτι πιο υγιεινό. Γιατί όσο να ‘ναι το λάτεξ είναι και ανθυγιεινό. Δεν αναπνέει το δέρμα. Κι αν είσαι και αργός; Θα μείνει ο πόρος μη οξυγονωμένος για τόση ώρα; Αποκλείεται! Εγώ τον πόρο μου τον προσέχω. Και scrub του κάνω, και την ενυδάτωσή του του την προσφέρω και μία αναζωογόνηση μια φορά το μήνα θα την έχει. Άσε που δεν ξέρεις και τι να διαλέξεις πια. Πας στο super market και τα χάνεις. Πιο πολλά και από τα απορρυπαντικά. Άλλο με γεύση φράουλα, άλλο με σοκολάτα, άλλο με υφή κοτλέ για περισσότερη ευχαρίστηση. Που τί να ευχαριστηθώ όταν μου μηδενίζεις την τριβή; Άντε το πολύ-πολύ εις ανάμνησιν. Εγώ λοιπόν, το sex δεν το θέλω στο συρτάρι ως ενθύμιο. Θέλω να νιώθω τις μυρωδιές και τα αρώματα στην πρωτογενή τους μορφή. Θέλω τα σώματα να αισθάνονται κι όχι απλά να συνυπάρχουν. Και σε όποιον αρέσω. Θα μου πεις, δεν φοβάσαι; Όχι απλά φοβάμαι. Χέζομαι. Αλλά και τι να κάνω. Να ζητάω χαρτί γιατρού; Που κι αυτό, σε ώρα ανάγκης το κάνει ο άνθρωπος. Γιατί δεν υπάρχει πια εμπιστοσύνη. Δεν ξέρεις και από που θα σου ‘ρθει. Νομίζω ότι η λύση είναι μία και ο μπακλαβάς γωνία. Μόνο με γνωστούς, καρατσεκαρισμένους. Και αν δούμε και τα δύσκολα; Μόνοι μας φίλοι. Έτσι, να έρθει η λίμπιντο να ξεχαρμανιάσει και να ισιώσει και το είναι μας. Γιατί δεν είμαστε τώρα για τρεχάματα. Όχι. Εγώ να τρέξω; Σε καμία περίπτωση. Δεν θέλω να ταλαιπωρούμαι. Και το ίδιο προτείνω και σε σας. Χαλαρά. Η ζωή είναι ωραία. Χαλαρά. Κι ας μην έχεις και παρέα. Χαλαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου