Και αποφασίζω να πάω σε ένα θέατρο να θρέψω την ψυχή μου, μιας και δεν μπορώ να θρέψω τίποτα άλλο και παίρνω ένα Αθηνόραμα και τι να δω; Έπρεπε να διαλέξω από 350 παραστάσεις. Λέω, δεν μπορεί, μήπως είναι περσινό. Όχι. Είναι της εβδομάδας που διανύουμε. Τι πλουραλισμός! Τι επίπεδο! Τι Τέχνη! Τι πολιτισμός! Κι έχει κι απ’ όλα. Μουσικά, πρόζες, για straight, για gay, για βαθιά κουλτουριάρηδες, για πιο ρηχούς, για μετανάστες, για ντόπιους, κωμωδίες, τραγωδίες, μονολόγους, ρεαλιστικά, υπερρεαλιστικά, μεταμοντέρνα, κλασικά, underground, ground, 1st floor. Υπέροχα! Να αποφασίσω όμως πρώτα και μετά να ντυθώ. Γιατί τι να βάλεις για να βγεις; Πάει ασορτί με το θέαμα. Να πάω στη Λοτσάρη και να είμαι σαν την παραδουλεύτρα της; Που όπως και να πας στη Λοτσάρη, σαν την παραδουλεύτρα της θα ‘σαι. Γιατί, η κοπέλα φρόντισε. Ντύθηκε, κόντρα στην κρίση, με όλα τα πλουμίδια της Αγίου Μάρκου. Σου λέει, πάω REX και θα βγω κατώτερη από την Τρύπη; και καλά η Τρύπη... αλλά κατώτερη και από τον Ρώμα; Όχι!!! Θα ραφτώ με τα καλύτερα. Γι’ αυτό και γω το απορρίπτω το REX. Θα πάω σε κάτι πιο λιτό. Θα πάω Καρυοφυλλιά. Που είναι απλό παιδί. Και είναι και σύγχρονο και είναι και κοντή και δεν έχω να φοβηθώ τίποτα. «La Chunga»: ένα μεγάλο πουλί που ζει στα δάση, με ψηλά πόδια και μακρύ λαιμό, που περπατά παρά πετά. Αλλά όχι. Ούτε στα οικολογικά θέλω να πάω γιατί και κρεατοφάγος είμαι και τη γούνα μου τη βάζω άμα πιάσουν τα βαριά τα κρύα. Δεν θα κοροϊδευόμαστε τώρα. Θα διαλέξω κάτι άλλο. Μήπως πάω μια Λυρική που δεν έχω πάει και ποτέ, να έρθει να χαϊδευτεί το αυτί μου να ηρεμήσει κι από τα τόσα που ακούει κάθε μέρα; Μπα... θα ιδρώσω στα βελούδα. Και εκεί που γυρίζω τις σελίδες με αγωνία, γιατί περνάει και η ώρα και θα καταλήξω πάλι σε κανένα ορθάδικο στο Γκάζι, βλέπω ότι Η Ούλρικε Μάινχοφ δεν πέθανε. Δεν πέθανε; Αποκλείεται. Ζει η Ούλρικε; Δεν πάω πουθενά! Θα μείνω μέσα, θα μαγειρέψω μακαρόνια ορφανά, θα μείνω με το βρακί και θα δω Νικολούλη. Εκεί όλο και κάποιος θα πέθανε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου