Τα σκουπίδια στην πόρτα σας

Ξεκινώντας αυτό το κείμενο έχω την ανάγκη να ξεκαθαρίσω τη θέση μου. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον εργαζόμενο στην καθαριότητα και την απόφασή του να απεργήσει. Σαφές; Σαφέστατο! Ωραία.

Αλλού είναι οι ενστάσεις μου. Είναι δυνατόν να έχουν γεμίσει όλοι οι κάδοι του λεκανοπεδίου και η ατμόσφαιρα να έχει άρωμα ξεχασμένης λεμονόκουπας και ατίθασου κεμπάπ; Γιατί ατίθασο είναι το κεμπάπ που κατάφερε να ξεφύγει από το στομάχι αυτών που το πέταξαν με τέτοιο θράσος μέσα στη μαύρη σκουπιδοσακούλα και από κει στον μολυβί κάδο των απορριμμάτων. Και έρχομαι να ρωτήσω. Που βρέθηκαν τόσα σκουπίδια; Τι καταναλωτική ασυδοσία είναι αυτή; Αφού δεν τα θέλεις κυρία μου. Τι τα αγοράζεις; Για να τα πετάξεις; Ειλικρινά, δεν σε καταλαβαίνω. Και καλά. Είσαι καθαρή και ως εκ τούτου έχεις και πολλά σκουπίδια. Δεν έμαθες για την απεργία; Κι αν όχι, δεν είδες που οι κάδοι έχουν καταντήσει σαν τις νεκρές φύσεις του Τσόκλη; Δόξα τω Θεώ, ζούμε στη χώρα με τα μπαλκόνια, τις αυλές και τους ακάλυπτους. Βάλτα σε μία ωραία εμποτισμένη σκουπιδοσακούλα με άρωμα βερίκοκο και άστα εκεί μέχρι να τελειώσει η απεργία και να έρθει το κούριερ για τη χωματερή. Έλεος. Δεν μας φτάνει δηλαδή που κατακλύζεται όλη η ζωή μας από σκουπίδια – τηλεοπτικά, ηλεκτρονικά, μουσικά, εικαστικά, αρχιτεκτονικά- να είμαστε υποχρεωμένοι να μυρίζουμε και το καπιτονέ χαρτί υγείας που ξεπετάχτηκε αναίσθητο από τη σακούλα που έσκισε κάποια γάτα προσπαθώντας να βρει έναν καλό μεζέ. Γιατί ο κώλος σου θέλει και καπιτονέ, μη χέσω. Ξέχασες όταν ήσουν μικρή και χρησιμοποιούσες την εφημερίδα, τύπου ανακύκλωση. Αλλά τώρα εκσυγχρονίστηκες. Είσαι πια μια κυρία. Τα σκουπίδια πια είναι γεμάτα από κουτιά με κρέμες κατά της κυτταρίτιδας, νερά γαλλικής εμφιάλωσης και αλεύρια βρώμης. Παλιοβρόμα. Και έρχεται ο δήμος και τα πασαλείβει και με μια γερή δόση ασβέστη να μην εξαπλωθούν τίποτα μικρόβια. Που το μικρόβιο όμως έχει ανδρωθεί μέσα στα χρόνια και τον ξεπερνάει τον ασβέστη και όχι κυτταρίτιδα θα αποκτήσουμε άλλα πρωταγωνιστές στο Νησί θα γίνουμε. Παλιοαναίσθητη μικροαστή γουρούνα. Για να μην αναφερθώ στα τσίγκινα δοχεία από τα καλλυντικά για τα μαλλιά σου που ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκραγούν και να το φτάσουν το σκουπίδι στη στρατόσφαιρα. Είσαι πολύ μεγάλος κίνδυνος. Το καταλαβαίνεις; Μάζεψε τα σκουπίδια σου μην πάω και τα μαζέψω εγώ και στα φέρω καπέλο και θυμηθείς όλη την ασύδοτη ζωή σου.

 Ουφ...!!! Τα είπα και ησύχασα. Και ξέρεις και κάτι; Θα στήσω καραούλι. Και έτσι και σε πιάσω επ αυτοφώρω θα σε βγάλω και μια φωτογραφία να την κοτσάρω από κάτω, να σε αναγνωρίζουν και να σε δείχνουν στο δρόμο σαν το χειρότερο σκουπίδι του κόσμου. Το δικό σου.