Αυτοδιοικήθηκα, η πουτάνα...!

Αχχχ...! Τι χαρά. Τι ευτυχία. Τι αγαλλίαση.  Εξισορροπώ και εξίσταμαι. Επιτέλους όλοι στη θέση τους. Όλοι οι τοπικοί άρχοντες στα γραφεία τους,  με νέα εντολή. Ανανεωμένη. Κι αυτή την ανανέωση αισθάνομαι κι εγώ να κυλάει στις φλέβες μου, να χαϊδεύει την αύρα μου, να φωτίζει τα τσάκρας μου. Και αυτό με ανεβάζει. Βγαίνω στο δρόμο με άλλον αέρα. Η πόλη μου θα αλλάξει. Θα γίνει πόλη πρότυπο. Και τσικουδιά στους καφενέδες τα παλικάρια θα κερνάν. Κι εγώ με μια χαρά ανείπωτη να περπατώ και να χαίρομαι αυτή την αλλαγή και να ευχαριστώ την Παναγία που με αξίωσε να τη ζήσω. Και να βλέπω τους συμπολίτες μου που είναι ακόμη κατσούφηδες και να μην καταλαβαίνω.  Εντάξει. Είναι φτωχοί. Άνεργοι. Άστεγοι. Ανασφάλιστοι. Απογοητευμένοι. Απελπισμένοι. Όμως, ρε παιδιά, μη τα θέλουμε κι όλα δικά μας. Δεν το ακούσατε; Θριάμβευσε και πάλι η Δημοκρατία. Η αυτοδιοίκηση είναι ακόμη πιο δυνατή από πέρσι. Κάθε φέτος και καλύτερα για την αυτοδιοίκηση. Ο Καλλικράτης είναι εδώ. Δεν διαισθάνεστε την αλλαγή; Όχι; Ε, τι να σας πω... ανοίχτε λίγο τις κεραίες σας. Αφού το λένε όλοι. Βουίζει ο τόπος. Νέα εποχή. Νέα αρχή. Νέα Καρβάλη. Δεν πιστεύω να είσαστε η αποχή που όλοι ψάχνουν; Γιατί είσαστε πρώτο όνομα αυτές τις μέρες. Να ζητήσετε συγγενικά δικαιώματα. Όλοι μαζί σας ασχολούνται. Νικήτρια η αποχή. Από που προέρχεται η αποχή; Ποιο μήνυμα θέλει να περάσει; Μέχρι και το CNN σας ανέφερε. Κι εσείς είσαστε ακόμη έτσι; Ειλικρινά, δεν σας καταλαβαίνω. Βγείτε στο δρόμο να χαρείτε την αλλαγή που ήρθε. Κι αν δεν βλέπετε φως πουθενά, δεν πειράζει. Δεν βλέπετε εμένα; Μαλλί στην τρίχα, τη ζακέτα μου και βόλτες ως τα ξημερώματα. Γιατί δεν έχω και που να πάω η καημένη. Στους δρόμους τη βγάζω. Τώρα όμως, με την αλλαγή, σαν ανακαίνιση θα είναι για μένα. Αρκεί να βάλουν και κανένα πλατύφυλλο στην πλατεία να έχουμε και λίγο δροσιά τα μεσημέρια.