Ταχογράφος

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Εκεί Πολυτεχνείο;

Εκεί πολυτεχνείο; Εδώ διαδίκτυο. Γιορτάζετε σήμερα; Χρόνια πολλά σας εύχομαι. Ξέρετε, αυτός που πληκτρολογεί το κείμενο, γνωρίζει για σας μόνο μέσα από λασπωμένες και αιματοβαμμένες αφηγήσεις των γονιών του, διαφόρων αριστερών καθηγητών του και κάποιων αφιερωμάτων στην τηλεόραση. Όταν ήταν μικρός έτρωγε μεγάλες συγκινήσεις με όλα αυτά τα ηρωικά κατορθώματα αυτών που αντιστέκονταν στο ολοκληρωτικό καθεστώς της χούντας. Όλες αυτές οι ιστορίες με τους αδίσταχτους στρατιωτικούς και τους λαϊκούς υπερασπιστές της ελευθερίας ήταν γι’ αυτόν σαν βιταμίνες C που ανόρθωναν το ηθικό του και έπλαθαν έναν χαρακτήρα μάλλον ευγνώμων για τους τόσο κοντινούς προγόνους του. Παρακολουθούσε κάθε λογής αφιέρωμα και είχε στη δισκοθήκη του όλα τα βινύλια με τα στρατευμένα τραγούδια του Μίκη, του Γιάννη, του Χρήστου, του Σταύρου. Παιδί που το είχαν πάρει τα απόνερα αλλά δεν το ήξερε. Ζούσε το μύθο της αντίστασης και παρακολουθούσε την ιστορία μέσα από τα ιλουστρασιόν εξώφυλλα και τα ημίωρα ντοκουμέντα. Και ξαφνικά αισθανόταν μεγάλη την υποχρέωση απέναντι στη γενιά του πολυτεχνείου και ακόμη μεγαλύτερη αγωνία για το τι θα κάνει η δική του. Και όλοι του έλεγαν “εμείς κάναμε κάτι.. εσείς;”
Ώσπου κάποια στιγμή, ξύπνησε ένα πρωί και του ήρθαν όλα ανάποδα. Και η Μαρία βράχνιασε, και ο Αντρέας ανέβηκε στις ταράτσες και φωτογραφήθηκε, και η τρομοκρατία της πολιτικής σώπασε και έτσι έγινε ισχυρότερη και η Ελευθερία είναι μόνο η Αρβανιτάκη και η πορεία στην Αμερικάνικη πρεσβεία έγινε φολκλόρ και το νινί σέρνει καράβι και δεν γίνονται πράγματα και η Αλέκα ακόμη πιστή άπιστη, να ευγνωμονεί τη Λιάνα που την ξελασπώνει στην επικοινωνιακή της αδυναμία και οι μολότοφ διακοσμητικά στοιχεία της γιορτής και  το άσυλο σταθερό θέμα της ημέρας.
Ε, λοιπόν, δεν με νοιάζει να κάνω κάτι. Ας μείνω στην ιστορία ως η γενιά της απραξίας. Η γενιά που καρπώθηκε όλα τα οφέλη της γενναιόδωρης μεταπολίτευσης και που τώρα, απλώς πληρώνει τις φιέστες και τις σπατάλες ενός κράτους που κάποτε ήθελε ψωμί και που τώρα μαζεύει τις γόπες από το δρόμο για να διατηρήσει ζωντανή την ψευδαίσθηση της απόλαυσης του καπνού στα σωθικά του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου