Προεκλογικές χωματερές

Γέμισε ο τόπος φυλλάδια. Ως τα τώρα, μόνο καμιά πίτσα, κανένα σουβλάκι ή άντε το πολύ και κανένα κρεπάδικο που να στα φέρνει στο σπίτι. Τώρα όμως, ενόψει εκλογών, άρχισαν να γλιστράν στις χαραμάδες και κάτι θείες, κάτι συμπέθεροι απ' το χωριό, όλοι να αγαπάνε την πόλη, τη γειτονιά, το σπίτι τους. Φυλλάδια ιλουστρασιόν, λευκά με πράσινες, κόκκινες, μπλε πινελιές και υποσχόμενες ατάκες για μια ανθρώπινη πόλη, καθαρή και πάνω απ' όλα πολιτισμένη. Γιατί, ως γνωστόν, ο πολιτισμός πουλάει. Και κάνεις τον κόπο και σκύβεις και σηκώνεις το φυλλάδιο να το διαβάσεις, μην είσαι και άσχετος. Και βλέπεις μια ξανθιά πενηντάρα να σε κοιτάει, δήθεν με νόημα, με το μαλλί ξασμένο στα ουράνια, με πράσινη σκιά στα μάτια να τονίζει ακόμη περισσότερο την ηλικία που προσπαθεί να κρατηθεί στο ύψος της. Και ένα μπορντό κασκόλ να ανεμίζει στο μέλλον και κάθε λογής λουλούδια να επιστρατεύονται στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης και δύο νεοκλασικά σκουλαρίκια να τονίζουν την παιδεία και την κουλτούρα της υποψήφιας. Η οποία έχει και τρία ονόματα στη σειρά, τιμή και δόξα στο στεφάνι της που άλλωστε έχει υπομείνει τόσα πολλά στα πλαίσια αυτής της υποψηφιότητας. Κι αυτή ακριβώς είναι η στιγμή που αναρωτιέσαι, θέλω να με εκπροσωπήσει αυτή η γυναίκα στο δημοτικό συμβούλιο; Που γιατί να θέλω; Ποιές σκοτεινές δυνάμεις μπορούν να με παρασύρουν σ' αυτή την απόφαση;

Δεν θέλω ούτε να σε ξέρω κυρία μου. Και που μπήκες, έτσι απρόσκλητη στο σπίτι μου, μεγάλη η χάρη σου. Νομίζω, ούτε καν στην ανακύκλωση δεν θα σε στείλω. Δεν θέλω να επιστρέψεις. Σε καμία μορφή. Στα κοράκια θα σε στείλω. Στις χωματερές με τα κωλόχαρτα και τις λεμονόκουπες. Να έρθει να γίνει το μαλλί πάστα και η σκιά σου μονοπάτι για τα μυρμήγκια του μετά σου. Και έτσι, ήσυχος με τη συνείδησή μου, θα ξεκινήσω για το εκλογικό τμήμα, με την ελπίδα να δω κάποιον παλιό συμμαθητή και να πάμε για καφέ, να θυμηθούμε τα παλια, να πούμε για τα νέα, ε, κι αν προλάβουμε να πάμε να ψηφίσουμε.