Ταχογράφος

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Ηλίας ο εσταυρωμένος

Πρώτος σε σταυρούς στο Δήμο Αθηναίων ο Ηλίας Ψινάκης. Θεά! Ήρθε η ώρα του Ηλία. Ηλία προχώρα σε θέλει όλη η χώρα. Τους ενέπνευσες Ηλία μου, με το μπρίο, τον ενθουσιασμό, το μαντηλάκι σου, τα γεμάτα ζυγωματικά σου, την εξωτική  γεύση σου. Ηλία μου, δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ το περίμενα. Και το ήθελα. Στο πρόσωπό σου ενσαρκώθηκαν όλες οι ελπίδες μου για αυτή την πόλη και την πολιτιστική της κληρονομιά. Βγάλε μας έξω Ηλία. Δείξε μας στην κοινότητα. Βάλε στο Σάκη φουστανέλα και τρέξτε. Ανεμίστε τις πιέτες απ’ το Βορρά ως το Νότο και δείξτε τι σημαίνει ελληνική λεβεντιά. Που όταν εμείς είχαμε χοληστερίνη, χουρμάδες έτρωγαν. Φιλιππινέζες    μας είναι όλοι. Ξέρεις εσύ. Πάρε ένα κότερο και σκίσε τα ύδατα. Πάρε σβάρνα τις υφαλοκρηπίδες και φώναξέ το δυνατά. Αθήνα πόλη της ζωής μας. Αλλά να θυμάσαι σε παρακαλώ ότι η δική μας η ζωή δεν έχει καμία σχέση με τη δική σου. Μη τα μπερδέψεις και μας πάρουν για γιάπηδες φραγκάτους του lifestyle και της χλίδας.  Παίξτο απλός. Καθημερινός. Δύσκολο, το ξέρω. Αλλά κάνε μια προσπάθεια. Τόσο μελάνι χύθηκε για πάρτη σου.
Ε, λοιπόν, το δηλώνω ανοιχτά. Ψινάκη σ’ αγαπώ. Σε εμπιστεύομαι. Το έχεις ρε παιδί  μου, πώς να το κάνουμε; Εντάξει είσαι λίγο θορυβώδης… αλλά είδαμε και τους διακριτικούς , τόσα χρόνια, πως μας κατάντησαν. Βαρέθηκα. Θέλω αδιακρισία. Θέλω να αισθάνομαι το βλέμμα σου επάνω μου και να καταλαβαίνω ότι τρέφεσαι από τις αγωνίες μου και νοιάζεσαι για το μέλλον μου. Το μέλλον μας Ηλία μου. Αναλλοίωτη αξία μέσα στο χρόνο. Και στον τόπο.  Να σταματήσω όμως κάπου εδώ, μη κατηγορηθώ για μανατζεριλίκι.

1 σχόλιο: